(Η κρίση, τα αίτια, η αποτροπή νέας χρεοκοπίας)

Συγγραφείς: Γιάννης Στουρνάρας, Μαρία, Αλμπάνη

Αυτή η μελέτη έχει ως κύριο στόχο να περιγράψει το νέο, υπό αναζήτηση, αναπτυξιακό πρότυπο της ελληνικής οικονομίας καθώς και τα κύρια μέσα που πρέπει να χρησιμοποιηθούν για να προσεγγιστεί το πρότυπο αυτό. Οι δύο Βασικότερες επιδιώξεις είναι: (α) Πώς η ελληνική οικονομία θα γίνει πιο παραγωγική και ανταγωνιστική και (β) πώς τα πρόσθετα οφέλη θα διανεμηθούν με έναν κοινωνικά δίκαιο τρόπο. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Συγγραφέας: Θεόδωρος Π. Λιανός

Στο βιβλίο αυτό επιχειρείται μια συστηματική και αναλυτική παρουσίαση των οικονομικών ιδεών και θεωριών του Αριστοτέλη. Ο μεγάλος φιλόσοφος διατύπωσε οικονομικές ιδέες και θεωρίες που παραμένουν επίκαιρες και σημαντικές, παρότι έχουν παρέλθει είκοσι τέσσερις αιώνες από την εποχή που διατυπώθηκαν. Ο άριστος βίος, η οριακή χρησιμότητα, το κράτος ευημερίας, η διαφάνεια και ο απολογισμός στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος, το μέγεθος του πληθυσμού και η σχέση του με την εδαφική έκταση της χώρας αποτελούν και σήμερα ιδιαιτέρως σημαντικά ζητήματα. Και οι προτάσεις του Αριστοτέλη για ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, για έλεγχο στη δημόσια διοίκηση και αυστηρή λογοδοσία των κυβερνώντων, για τη διατήρηση ενός σταθερού νομικού πλαισίου, για την εφαρμογή της μεσότητας και την αποφυγή των άκρων στην κατοχή πλούτου, για την ένταξη των φτωχών πολιτών στην παραγωγική διαδικασία διατηρούν την αξία τους και για τη σύγχρονη εποχή. Η παρουσίαση της "Πολιτικής Οικονομίας του Αριστοτέλη" γίνεται με όρους οικείους και συνεπώς κατανοητούς από τον σημερινό αναγνώστη.

Συγγραφείς: Γεώργιος Θ. Χατζηκωνσταντίνου, Συλλογικό έργο, Χαρίλαος Ναξάκης, Μιχάλης Χλέτσος, Γιώργος Καραμπελιάς, Γιώργος Β. Δουράκης, Θεοφάνης Μαλκίδης, Γρηγόρης Ζαρωτιάδης

Το μοντέλο ανάπτυξης που σήμερα κυριαρχεί στις ανεπτυγμένες -και σε μεγάλο βαθμό και στις λιγότερο ανεπτυγμένες- χώρες του κόσμου στηρίζεται στους κανόνες της αγοράς και εμπεριέχει πολλά από τα χαρακτηριστικά της νεοφιλελεύθερης θεωρίας. Αποτέλεσμα αυτού του συγκεκριμένου μοντέλου ανάπτυξης είναι η διεύρυνση των οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων, η αύξηση του αριθμού των φτωχών, των ανέργων και των κοινωνικά αποκλεισμένων. Την ίδια στιγμή η υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων και ο συγκεκριμένος τρόπος παραγωγής έχουν οδηγήσει σε σημαντικές περιβαλλοντικές καταστροφές, στην αποξένωση του ανθρώπου από το προϊόν της εργασίας του και στην ανάδειξη του καταναλωτισμού ως υπέρτατης αρχής. Η τρύπα του όζοντος, η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας στον πλανήτη μας, οι ενεργειακές κρίσεις, η μόλυνση του περιβάλλοντος είναι αποτελέσματα ενός συγκεκριμένου τρόπου ανάπτυξης. Οι μετακινήσεις εξαθλιωμένων ανθρώπων από χώρα σε χώρα αναδεικνύουν τα προβλήματα της ανάπτυξης. Η φτώχεια, ο αναλφαβητισμός, οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης για πολλούς συνανθρώπους μας είναι επίσης προβλήματα του συγκεκριμένου τρόπου ανάπτυξης.